3 vragen aan oude Yu- Dansha’s (Zwarte gordels) uit de club

1. Welke voldoening heb je aan je aikido?
2. Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?
3. Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Mireille Mestdagh

Welke voldoening heb je aan je aikido?

in aikido traint iedereen met iedereen, jong en minder jong, beginner en meer ervaren aikidoka, man en vrouw, groot en klein.

Een training en stage vormt een mengelmoes van verschijningen en persoonlijkheden. 

Iedereen heeft wel bepaalde voordelen voor het uitvoeren van een of andere techniek, en nadelen voor een andere.

Wat ik zo boeiend vind aan aikido is dat het een blijvend leerproces is waartoe iedereen, elk volgens zijn eigen fysiek en persoonlijkheid zijn bijdrage kan leveren.

Zelfs al denk je een techniek te kennen, steeds opnieuw komen er aspecten bij waar je voordien nog geen aandacht voor had. Soms zeer frustrerend, want plots lukt het weer niet meer, meestal nadien echter verhelderend, een nieuw inzicht, en weer een stapje dichter bij wat aikido kan zijn. Alleen blijkt het niet zo simpel om deze aspecten in de praktijk toe te passen, wat maakt dat aikido een levenslang traject kan blijven. Een levenslang, maar zeker geen saai traject. De gedrevenheid van sensei Gaetan om te blijven zoeken en evolueren, de bereidheid van de clubleden om te proberen hierin mee te gaan, de openheid in onze club voor de verschillende aanpak en visie van gastleraars en de mogelijkheid tot stages met de topmeesters in aikido dragen ertoe bij dat aikido, eens gestart, je niet meer loslaat.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik heb pas als prille 40-er aikido ontdekt, in mijn zoektocht naar een extra activiteit, misschien ergens iets met zelfverdediging, ter compensatie van de vele wagen-en kantooruren. De dag klopte, het uur klopte, maar vooral het aikido, zoals voorgesteld door Gaetan, David en al die gevorderde hakama’s was zo mooi…, en de sfeer zo vriendelijk. Het was doorbijten in het begin en het heeft toch wel enige maanden geduurd om de mislukte valtechnieken zonder al te veel spierpijn door te komen, maar het bleef zo mooi, en de sfeer zo vriendelijk, en het leek nog efficiënt ook. En zo komt dan toch die hakama in zicht, en geleidelijk aan ook die zwarte gordel…  En dan ben je plots ook een van die leden waarbij beginners misschien inspiratie kunnen opdoen, en, wie weet, het nog mooi vinden ook.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

In een commerciële competitieve werkomgeving :Het steeds zoeken naar verschillende manieren van benadering om moeilijkheden aan te pakken, gericht op de situatie en persoon die je voor je hebt. Hierbij realiserend dat de oplossing ook bij jezelf kan liggen. Uitdagingen en problemen niet uit de weg gaan, niet achteruitstappen, wel frontale botsing proberen vermijden en bewust (vertrouwend op intuïtie, kennis en rede) je strategie kiezen. Indien nodig je standpunt duidelijk maken, maar anderen, en ook jezelf, steeds een 2e kans geven. En als het eens mislukt, terug opstaan en weer verder gaan. Klinkt allemaal mooi, maar net zoals aikido zelf niet altijd zo gemakkelijk om dit zengericht in praktijk te brengen… Belangrijk is ook dat het gewoon een plezier is om naar de aikidotrainingen te komen, de andere clubleden te ontmoeten en wat bij te praten over van alles en nog wat.


Davy Van Hee

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido is voor mij samen met anderen trainen en zoeken naar een evenwicht. Het delen van ervaring en de zelfde krijgskunst. En tot slot werken aan een goeie ademhaling en een gezond lichaam.   

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben in 1996 in Oostende begonnen met Aikido. De club startte net en we waren allemaal beginners. Voor mij was Aikido een mysterieuze ‘sport’. Personen hun aanval neutraliseren zonder agressie. Hun kracht gebruiken om de situatie te keren…Gans de sfeer in de dojo, tussen te mensen en rond Aikido zorgde ervoor dat ik ben blijven trainen.   

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven

Voor mij is Aikido het zoeken naar balans bij jezelf, de mensen om je heen en de omgeving. Aikido is in alles aanwezig, bij het wandelen, tijdens gesprekken, enz. Spanning en ontspanning bij alles wat we doen. Tijdens de lessen leren we voelen hoe we kunnen omgaan met kracht en energie. We leren een krijgskunst met een Japanse filosofie. We zoeken het gevecht niet op maar gaan net voor samenhang. Het grootste gevecht die men voert is deze met zichzelf. Het niet willen botsen, het niet willen sterker zijn, het niet willen bewijzen, maar er gewoon willen zijn. Aikido is niet beter en meer willen zijn dan iemand anders, maar beter willen zijn dan hoe je was gisteren…


Liesbeth Deprez

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido geeft de combinatie van aan beweging/sport te doen samen met anderen, voldoende uitdaging te geven om steeds bij te kunnen leren maar dan zonder competitief te worden.  Meestal heb ik na de les een beter gevoel dan voor de les.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben begonnen is het GUSB, de studentenafdeling van Aiki O Kami.  Ik was onder de indruk van de complexiteit van de bewegingen, maar dacht ook: dit wil ik ook kunnen. Het is fijn om met verschillende mensen samen te kunnen trainen, zowel beginners als gevorderden.  Er heerst altijd een goede sfeer in de club, iedereen kan zich erin vinden. Ook de mogelijkheid om nog na te praten na de les, is tof al lukt dat momenteel niet meer.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Door aikido heb ik Wouter leren kennen; intussen zijn we 16 jaar samen.  Verder helpt aikido me 

  • bij het bewust aannemen van een goede houding zoals rechte rug, niets doen/heffen wanneer je gedraaid staat
  • met ademhalingstechnieken en gedachten vrijmaken als je met iets nieuws wil starten
  • om te begrijpen dat ontspannen zijn en focussen wel degelijk kunnen samengaan en zelfs zorgen voor een optimaal resultaat

Wouter Broekaert

Welke voldoening heb je aan je aikido?
Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?
Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Ik ben in januari 1998 begonnen. Dat is te lang geleden om me mijn eerste indruk te herinneren maar aangezien ik eraan begonnen ben zal die wel goed geweest zijn. Een aikido training slaagt er voor mij doorgaans in zowel mentaal rustgevend als fysiek verkwikkend te zijn. 

Als beginner vond ik het zeer positief dat ik veel verschillende technieken door elkaar kon leren kennen. De uitleg en klemtonen die gelegd werden door zowel lesgevers als gevorderden waren aangepast aan mijn niveau zodat die vele technieken begrijpelijk bleven en nooit te overweldigend. De sfeer bij iedereen was en is ook steeds dat het leuk moet blijven en dat we er zijn om bij te leren. Als er al eens getraind wordt puur “om te winnen” is het met wederzijdse toestemming. De sfeer binnen de club is mooi in balans: genoeg focus om bij te leren maar los genoeg om leuk te zijn.

Als gevorderde zorgt diezelfde benadering ervoor dat het steeds interessant blijft om een techniek te oefenen aangezien er steeds nieuwe inzichten bij komen of er nieuwe variaties kunnen uitgeprobeerd worden.

Als lesgever is het zeer positief dat je technische kennis en je begrip van wat er achter een techniek zit snel naar een hoger niveau gaan. Les geven brengt ook het genoegen met zich mee anderen vooruit te kunnen helpen en hopelijk inzicht te kunnen overbrengen. Het geeft ook inzicht omdat je te weten komt wat je nog niet weet maar niet wist dat je het niet weet. En dan kan je gaan zoeken naar een antwoord. Als lesgever kan je ook aan iedereen vragen om je hakama op te plooien. Ze doen het alleen niet.

Qua impact in mijn dagelijkse leven zorgt aikido ervoor dat er elke week een volle wasmachine met witte was is. Aikido heeft mij echter tegelijkertijd een vrouw bezorgd, dus zo komen we weer bij harmonie en balans.


Frank Ketels

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido is voor mij de perfecte ontspanning en inspanning. De mat opstappen, is de rest even achterlaten en bezig zijn met niets dan aikido en je trainingspartner. Even stevig doortrainen en je spreekt ook gelijk je conditie aan en eens die op is, je karakter. Doe je het rustiger aan, leer je veel bij over je techniek, maar vooral ook over jezelf. Het duurt best even, maar je leert er ook gewoon een effectieve en efficiënte verdedigngskunst mee.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben begonnen in 2001, gelijk met mijn studies. Mijn eerste indruk was er één van enige skepsis. Ik had voorheen een full-contact gevechtsport beoefend en wou wel eens testen of dit het echte werk was. Enkele klemmen en worpen later, kon ik daarop alleen maar positief antwoorden. Ik was meteen gebeten en vond in Aiki-o-kami een dojo die ieder toelaat uit aikido te halen wat hij/zij eruit wil halen.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Met aikido ben je nooit klaar, maar dat heeft dan weer het voordeel dat je er ook altijd mee bezig kan zijn. Aikido beoefen je op de mat, maar ook in elk aspect van je dagelijkse leven. Je leert er omgaan met stress; zoals wanneer je een oefening met de wapens op snelheid uitvoert, met je ademhaling, met je ego, met frustraties; als een techniek (nog) niet (meer) lukt, maar ook met de ander. Allemaal lessen die je altijd en overal meeneemt, vooral als je ze loslaat.


Philippe Faes

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido is een rustpunt in de week.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben in de GUSB club begonnen toen ik hier pas begon te studeren. Enerzijds was dat mijn sportief verzetje tijdens de studies, maar anderzijds leerde ik daar snel nieuwe vrienden kennen.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Ik gebruik elke dag aikido. Jezelf zelfzeker voelen in mijn omgang met mensen.


Sotiris Kazakis

Welke voldoening heb je aan je aikido?

De voldoening om een krijskunst te beoefenen die aan mijn persoonlijkheid beantwoord – La satisfaction de pouvoir pratiquer un art martial qui correspond à ma personnalité.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Omdat het dicht bij mijn huis was, goed ontvangen en waar mogelijk een uitleg in het frans. ik ben begonnen in 2009 en werkelijk een voorliefde ontstaan.  – Parce qu’il se trouvait près de chez moi, j’ai été très bien accueilli et les explications étaient donné en partie en français. J’ai commencé en 2009. Je suis tombé sous le charme.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido brengt mij: een innerlijke rust, zelfvertrouwen en evenwicht (binnen en buiten) – L’aikido m’apporte: paix intérieur, confiance en moi et équilibre (intérieur et extérieur).


Guillermo Astudillo

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Het feit dat Ik op een regelmatige basis -en altijd met hetzelfde nieuwsgierigheid als de eerste keer- blijf trainen is op zich een enorm voldoening. Ik ben van Gent naar Argentinië teruggekomen, en dan ben Ik nog van Santa Fe naar Buenos Aires verhuisd. Nochtans het veranderen van land en steden, Ik blijf naar de dojo komen, Ik blijf met plezier op de weg trainen: Fysiek en spiritueel plezier.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Mijn eerste twee jaren van Aikido (Ik ben in 2006 begonnen) in de club zijn onvergetelijk. De indruk dat Ik op het juiste plaats was (niet een onbelganrjike concept, als we het over AIkido hebben…) was zeer sterk. De kwaliteiten van Gaétan en de rest van de leraren ( Sven, David, Pablo…) zijn uitstekend, beide op humane, technische en pedagogische vlak. Ik herinner me aan mijn eerste les met Sensei Gaétan: het was een woensdag van September in het GUSB, een steven opwarming van Sven en dan om 20u40 ging de training door met Gaétan: Ik wilde al toen niet meer stoppen! De herinneringen aan mijn medetrainers van het GUSB en het Club zijn ook onvergetelijk.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Het impact van Aikido in mijn leven is enorm. Als orkestmuzikant, Ik moet SAMENSPELEN voor lange uren met ongeveer 50 mensen. Alertheid, en het open zijn voor constante energieverwisselingen tussen de muzikanten is het kern van het werk: iedereen moet bezig zijn met vragen zoals: “Hoe speel Ik samen met die andere mensen, op hetzelfde tempo, intensiteit, met hetzelfde klankkleur, intonatie, enz…?” En dat is exact hetzelfde wat Ik vandaag in mijn Aikiweg probeer te vinden: In welke fysieke en spiritueële richting moet Ik bewegen om samen mijn partner te kunnen komen? Hoe soepel moet Ik mijn armen en lichaam gebruiken om geen oppositie, maar een echte harmonie, met mijn medetrainer te kunnen vinden? Allemaal vragen die, zowel op de mat als in het orkest, van belang zijn!! Ook het zoektocht naar het centrum, beide fysieke en spiritueële. Het gecentreerd te zijn is iets dat met de trainingen verbeterd (hoewel het nooit zal eindigen…), en dat Ik vanuit de mat naar mijn dagelijkse leven en naar de muziek, kan atijd meebrengen en gebruiken.


Kristof Van Hoorne

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido geeft me een soort van totale rust en verhoogt het bewustzijn van lichamelijke mogelijkheden en… beperkingen.    

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik startte met Aikido in 2004.  Ik hou wel van een beetje actievere, martialere vorm van krijgskunst en dit lijkt me in deze club mooi in evenwicht te zijn.  De sfeer in de dojo Dampoort was heel familiaal/joviaal waardoor gaan trainen voor mij altijd equivalent was met een beetje ’thuiskomen’.  

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

In stress-situatie helpt het om terug ‘Zen’ te worden, maar ook in de fysieke arbeid helpt het je stil te staan bij je lichaamshouding.  Hierdoor zoek je steeds in alles wat je doet naar de weg van de minste weerstand 🙂  


Philippe Wullaert

Welke voldoening heb je aan je aikido?

nu geen meer…

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk

in de gusb in 1989 –  de harmonie van alles…

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Alles gaat terug naar het centrum…


Steven Buys

Voldoening: na talloze malen proberen om een techniek te beheersen, eindelijk erin slagen en te beseffen dat je lichaam in staat is dit te bewerkstelligen. 

Ik trainde graag om beter te worden, maar ook om een relatie op te bouwen met je clubgenoten. Wij hadden een langdurig vaste groep. Begonnen in 1993. Mijn eerste indruk was dat ik het een ‘afgesproken’ verdediging vond. Aangezien ik niet kon vallen/ rollen en tevens niet kon aanvallen, was verdediging ook niet reëel. Daarom sprak men af wat je moest doen als uke, en dit leek zeer weinig realistisch. 

Aikido heeft mij zelfvertrouwen gegeven. Niet enkel op martiaal vlak, maar op alle vlakken van het leven geeft het een bepaalde uitstraling. 


Antonia Düx

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Je na de training beter voelen dan voor de training.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

 Ik ben 2001 aan Aikido begonnen, samen met mijn studie. Het heeft mij gelijk geholpen om een tegenpool van de studie te vinden. Zowel lichaamelijk als ook mentaal om met andere dingen bezig te zijn dan de studieboeken. De sfeer in de club was altijd heel fijn. Een hele fijne balans tussen serieus bezig zijn een heel veel plezier hebben. Ik heb op mijn nieuwe woonplaats nog geen vergelijkbare club gevonden. Mijn eerste indruk was, dit leer ik nooit, maar ik hou van een uitdaging en ik ben er nog steeds mee bezig.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido heeft mij geholpen om meer zelfvertrouwen te ontwikkelen. Beter en rustiger te ademen ook onder water. Rustig, maar niet traag te worden bij veel stress. Goed te rollen als je per ongeluk van je paard, fiets of met je snowbord valt. De persoonlijke visie moet iedereen voor zich zelf vinden, want Aikido blijft een leuke, spannende en regelmatig ook een frusterende zoektocht.


Marcel Reijers

Welke voldoening heb je aan je aikido?

heel veel: rust, scherpte, conditie, vriendschap, uitdaging, technieken, snelheid, stabiliteit, schoonheid, loyaliteit en nog veel meer!!

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Met Aikido begonnen in 1991 en in Belgie in 1996, de gezelligheid in de club was erg aantrekkelijk en de goede sfeer is altijd gebleven.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Ik heb mijn vrouw, waar ik al bijna 20 jaar mee getrouwd ben, ontmoet op de mat in Gent…

Ik heb ondertussen een van de grootste dojo’s in Nederland, samen met andere lesgevers. Ik ben vrijwel dagelijks bezig met zelf trainen of lesgeven. Reis op bijna maandelijks naar het buitenland om les te krijgen of les te geven in Aikido (Japan, Rusland, Belgie, Duitsland, Frankrijk etc) Tevens ben ik in Nederland betrokken bij het bonds- en het federale bestuur van Aikikai Aikido. Daarmee is de impact op mijn leven gigantisch te noemen. Dit alles doe ik echter met veel plezier omdat ik er ook zeer veel energie uithaal.


Lijnie Reijers

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Ik heb/haal nog altijd heel veel voldoening uit mijn aikido nu ik alweer een aantal jaren lesgeef en zie hoeveel plezier de vele kinderen er aan beleven. 

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben in oktober 1996 begonnen na de Open Deurdag van het GUSB. Indrukwekkend want ik had nog nooit van Aikido gehoord en ik zou eigenlijk karate gaan doen! Maar ja, Marcel met zijn blauwe ogen vloog zo mooi in het rond tijdens de demo met Gaétan  en Steven en ik denk ook David, dus toen moest ik wel blijven plakken. Wat mij die eerste keer vooral opviel was de dynamiek en vloeiendheid alsof er gedanst werd maar toch niet echt. 

In de club kon ik vooral de sfeer zowel tijdens als na de training wel waarderen. Gaétan gaf bevlogen en sympathiek les! De groep was gezellig, actief en als een warm bad!

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido is er vrijwel elke dag. Vanwege het lesgeven en onze eigen Dojo, persoonlijke ontwikkeling op aikido gebied, waaronder uiteraard de Combat Games! Maar zelfs in mijn werk als orthopedagoog waar in de psychologie regelmatig over een judo-achtige aanpak wordt gesproken, hetgeen ik vertaal naar aikido en dat vaak ook beter vindt passen!


Bernard Hoste

Welke voldoening heb je aan je aikido? 

Het leren kennen én gebruiken van evenwicht in je zijn, in je leven, in je omgeving. Ying Yang. Iets dat steeds aanwezig is

Waarom train(de) ik graag in de club? 

Jonge mensen, top trainer (uiteraard!), geen testosteron sfeer. Een plaats van trainen en tot rust komen! 

Wanneer ben je begonnen?

Euhm 25 jaar geleden? 

Wat was je eerste indruk?

Wawwww – hier wil ik meer van weten! De klemoefeningen voor een jonge gast zijn gewoon zeer ‚begrijpelijk’. Stelselmatig groeide de ervaring van evenwicht, plaatsing, …

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

In het dagelijkse leven voel je je veel meer op je gemak. Geen schrik gevoel. Dat straal je ook uit. Je straalt een vorm van zelfverzekerdheid uit. Daarnaast is het aspect ‚soepelheid’ een niet te vergeten punt. Het is een constante massage van het gehele lichaam! Fysiek en mentaal blijf je ‚up to scratch.


Igor van bever

Welke voldoening heb je aan je aikido?

aikido vormt een blijvende uitdaging. je moet het steeds weer opnieuw ontdekken en heruitvinden, bij elke uke, bij elke lessituatie… Het biedt alternatieve invalshoeken en denkwijzen aan.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben begonnen met aikido rond mijn 24ste, in een periode waar ik reeds een ander aantal (fysiek intensieve ) sporten beoefende. Ik zocht naar een alternatief om de rest in balans te houden. Toevallig kwam ik bij aiki-o-kami terecht en was direct geintrigeerd door de stijl en de focus van de bewegingen en de technieken, en door het onderricht van Gaetan. Achteraf- na kennismaking met andere stijlen en lesgevers- bleek ik wel geluk gehad te hebben om juist in deze club terecht gekomen te zijn. Ook bleek het aikido publiek  zeer aangename mensen om mee om te gaan

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido leerde me de aandacht te leggen op subtiele details in andere sporten . ademhaling en de juiste positie van het centrum kunnen veel meer verschil maken dan alles proberen harder, sneller en met meer kracht te doen.

Toen ik verhuisde naar ZO-Azie was mijn hakama het enige ‘sportmateriaal’ dat deel uitmaakte van mijn 25kg bagage. Ik geef nu nog 3-4 keer per week aikidotraining en haal veel voldoening uit het herontdekken van de technieken.


Frederik De Boeck

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Oa. de fysieke voldoening van een paar uur goed getrained te hebben, de energie na de training en het gevoel van controle over jezelf. Hiernaast ook de vriendschap en kameraadschap met de andere aikidoka’s.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Eerst een vooral omdat het gewoon dikke fun is. Aikido is samen zijn met gelijk gezinden. Naast dit ervaar ik ook telkens ik op de mat sta een gevoel van verrijking en groei in mezelf, al van de eerste dag. Ik herinner me nog heel goed de eerste training en mijn indruk dit is makkelijk, en nog steeds sta ik te sukkelen op die oefening.. Elke techniek heefT zoveel lagen, zoveel interpretaties en toepassingen dat je er telkens opnieuw mee aan de slag kunt. Het is letterlijk een never ending story.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido is een manier van leven. Onbewust gebruik je het in alle mogelijk manieren in je dagelijkse leven. De ervaring die je in aikido hebt gebruik je ook in het dagelijkse leven. Ook vind ik dat je kan voelen hoe je je voelt als je op de mat staat. Op de mat is er geen veinzen, er is geen façade die gebruikt naar anderen toe. heb je een slechtere dag, dan voel je dit ook  in je aikido. Er is geen veinzen, geen façade, geen uitleg, hetgeen in de ratrace van elke dag een verfrissende ervaring is.


Kurt Vincent

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Lichaam en geest in dezelfde richting voelen gaan. Inzien dat je jarenlang dezelfde zaken kunt trainen en altijd verder vooruitgang kunt boeken. Op een punt komen dat je niet alleen weet maar ook voelt dat de tocht het doel is, niet ‘ergens aankomen’. De voldoening laat zich niet in één aspect samenvatten…

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben begonnen in 1988, herbegonnen in 2006 of 2007 dus in de Dampoort. De mix van niveaus en combinaties van lesgevers die we hadden in de Dojo Dampoort was super, en de brede range van mensen die daar langskwamen waarmee je daar kon samen trainen. Beide aspecten maakten het mogelijk om een eigen “programma” samen te stellen, dat was een bijzondere luxe. Vandaag in de nieuwe setting Rozebroeken/Driebeek is er misschien wat meer afscheiding tussen de groepen voor de verschillende dagen, wat minder kruisbestuiving. Niettemin blijft het bijzonder aangenaam trainen. Wat niet veranderd is is immers de begeestering van de lesgevers en het enthousiasme van iedere individuele aikidoka. Heel positief is de vaststelling dat de lessen nog steeds verrassend blijven omdat we spelen met niveaus, binnen de lessen en tussen de lessen onderling. Misschien geeft dit voor beginnende aikidoka’s wat minder houvast, dat kan ik zelf moeilijker beoordelen. Ook super was en blijft nog steeds de relatief sterke aanwezigheid van wapenwerk, dat maakt lessen boeiender en staat je toe om tussen blote hand en wapens gelijkenissen te zien en principes duidelijker te doorzien. Tot slot : ook buiten de les is het een bijzonder toffe verzameling gelijkgestemde mensen!

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Je leert dat lichaam en geest één (moeten) zijn, en wordt dus gevoeliger voor de juiste balans tussen inspanning en ontspanning. Aikido zorgt voor evenwicht, rust en zelfvertrouwen – eerst fysiek, daarna ook mentaal. Je bent niet bang om te vallen, dus je beweegt je vlotter. Je kunt je mannetje staan, dus je beweegt je vrij en zonder angst, ook als het ergens druk is of er wat agressie in de lucht hangt… of in een moeilijke vergadering, of op de rug van een galopperend paard! Genieten!


Jan Beyen

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Moeilijk om te verwoorden. Toen ik begon had ik na een training een intens gevoel van “ik voel het leven in mij bruisen”, ik liep over van de energie. Dat was een gevoel dat ik nog nergens was tegengekomen. Ik heb ook gemerkt dat ik dat gevoel bij sommige andere clubs of trainers minder of niet had. Ik wijt dat aan het ki-aspect van aikido, een goeie training doet je ki stromen. Dat gevoel is niet meer zo intens als in het begin, ik denk dat dat komt omdat ik geleerd heb om die ki ook goed te laten stromen buiten de trainingen. Het contrast is dus minder groot geworden.Maar natuurlijk ook omdat het een toffe bende is, iedereen heeft respect voor elkaar en helpt elkaar zoeken naar de juiste “weg” (de “Do” in aikido).

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk? 

Is voor een deel al beantwoord bij de eerste vraag. Ik ben begonnen toen ik nog studeerde aan de universiteit in Gent, mijn laatste 2 jaar. Een beetje toeval allemaal, op een avond een café binnengestapt waar ik bijna nooit kwam, daar een bekend gezicht tegengekomen, wat blijven praten. En toen vroeg “bekend gezicht” kom je morgen niet naar de opendeurdag van het GUSB, wij geven daar een demonstratie/initiatie aikido. Ik ben eens gaan kijken, de week erop ben ik eens gaan meedoen, en ik ben blijven plakken. Ik had de smaak te pakken. Nu zijn we al meer dan 30 jaar verder, en ondanks enkele onderbrekingen van meerdere jaren ben ik steeds blijven teruggaan naar de aikido. Ik voel er me nog steeds erg goed bij.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido sluit zeer goed aan bij mijn persoonlijke levensvisie. Ik streef naar een wereld die in harmonie is, waar alles in een dynamisch evenwicht blijft bewegen zonder grote stress of conflicten. Aikido geeft mij ook bepaalde mechanismen aangeleerd om de conflicten en spanningen waar ik in het dagelijkse leven mee geconfronteerd wordt op een elegante manier op te vangen en te beheersen.


Frédéric de Vries

Welke voldoening heb je aan je aikido? 

Aikido geeft mij een rust. Na een goeie training voelt het alsof ik mijn geest een reboot heb gegeven. En het uitvoeren van een dynamische techniek in echte harmonie met de aanval, is een fantastische fysieke ervaring.

 Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Na mijn verhuis naar Gent, was ik na 20 jaar aikido in Mechelen en omgeving, op zoek naar een club. Vereiste was dat die mij niet wilde formatteren naar een specifieke stijl, maar waar ik gewoon goed kon trainen met andere aikidoka’s. Na wat omzwervingen heb ik dat bij Aiki O Kami gevonden. Wat meteen opviel, was het goeie niveau van de club en de enorme openheid. Wat je daarna merkt, is dat het een toffe bende is.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Eigenlijk train ik voortdurend aikido in het dagelijkse leven. Een conflict in een meeting verschilt in wezen niet zo veel van een fysiek conflict. En als je rust leert vinden onder een vallend zwaard, helpt je dat uiteraard ook op andere stressmomenten. Puur fysiek leert aikido je overigens ook veel, zoals sterk en stabiel bewegen vanuit het centrum, of soepel omgaan met energie die op je afkomt. Aikido is de beste methode die ik ken om te werken aan een gezonde geest in een gezond lichaam.


Ward Dierynck

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido is voor mij tegelijk ontspannend en een uitlaatklep. Op de mat kan ik volledig tot rust komen en aandachtig/rustig bijleren. En tegelijk kunnen we ons tijdens het oefenen ook uitleven. Ik heb het gevoel dat het mij in vorm en alert houdt.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben begonnen toen ik nog aan de universiteit studeerde. De club is door de jaren heen geevolueerd en de sfeer is er nu heel ontspannen. Dat maakt dat het een plaats is waar nieuwe mensen zich welkom voelen. En het laat toe aan één ieder om zich in zijn eigen tempo te ontwikkelen en bij te leren.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido leert mij hoe te bewegen en hoe mij te positioneren tegenover een tegenstander. Het leert mij hoe confrontaties te vermijden of op te vangen, en het conflict efficient en rustig op te lossen. Dat geldt voor een “gevechtssituatie”, maar conflictsituaties maken we ook bijvoorbeeld op de werkvloer mee. Mentaal kunnen we de zelfde principes toepassen die we in de aikido leren.


Pablo Pivetta

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Aikido ontspant en versterkt lichaam en geest en brengt je in contact met fijne mensen. Het geeft voldoening om ervaringen door te geven en inzichten uit te wisselen.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Wat mij altijd al aangetrokken heeft in de club is de openheid die er heerst. Iedereen krijgt de kans om op zijn tempo een eigen stijl te ontwikkelen. Er wordt hard gewerkt, maar de sfeer is ongedwongen. Ik ben begonnen op mijn 27e. Mijn eerste indruk kan ik me niet meteen herinneren, maar ik was wel meteen gebeten door het Aiki-virus!

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Elke training is een uitnodiging om aandachtig te zijn en mijn focus even te verplaatsen, scherp te stellen, bij te sturen.

Daarnaast is het gewoon ontzettend leuk om doen!


Kris Bielen

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Als je specifiek vraagt naar “welke voldoening” dan moet ik antwoorden “zanshin”. Het gevoel van één te zijn met je partner, met jezelf en met de beweging. Of dit nu een aanval of verdediging of kata is.

Waarom train(de) ik graag in de club? Wanneer ben je begonnen? Wat was je eerste indruk?

Ik ben begonnen, deels onder eigen impuls, via de impuls van Tom Van Wynsberge, deels nadat ik “the last Samurai” had gezien. Dat laatste klinkt misschien grappig maar de bokken training tijdens die film overtuigden me dat ik dit ook wou kunnen. Daarnaast was er natuurlijk het ronde werk, wat een perfecte aanvulling was op het eerder rechtlijnige van mijn karate-do. 

Mijn eerste indruk was meteen positief, anders was ik al lang gestopt! Het was ook een leuke groep beginners en in zijn geheel een leuke groep waar je je welkom voelde.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Aikido en karate-do zijn niet meer weg te denken uit mijn dagelijkse leven. Mijn dagelijks leven wordt door beiden redelijk beïnvloed, ik tracht overal meer harmonie in te vinden. Meer te berusten in de zaken zoals ze lopen in plaats van me er in op te winden. Iets wat ik vroeger zeker veel meer deed.

Het gesukkel met de heup deed en doet me dit meer en meer beseffen. Moest ik niet meer kunnen trainen dan zou ik ongelukkig zijn.


Steven Dekeyser

Welke voldoening heb je aan je aikido?

Fysiek: iets fitter, een aangename conditie, een aanvaardbare souplesse, enige fysieke kracht en een goed incasseringsvermogen …

Mentaal: een open geest, een constant streven naar harmonie, soms mezelf verliezen in dat streven, een zekere rust, een zekere moedigheid, de wil om te leren …

Sociaal: vele vrienden, hechte vrienden, oppervlakkige vrienden, maar altijd open en hartelijk

Waarom train(de) ik graag in de club?

Maakte deel uit van het stichtende trio. Hoge kwaliteit van lesgever(s). Enthousiaste lesgever(s), gemotiveerd, maar kritisch en bereid. Goede clubstructuur in piramidevorm. Geen weglopers, die een eigen club startten, noch zware concurrentie binnen de club.

Alternatieven voor een zelfde kwaliteit zijn schaars; Brussel, Antwerpen …

Leden kennen elkaar en respecteren elkaar, al zou er meer kruisbestuiving mogen zijn tussen verschillende dojo’s; RB, GUSB, DB … Ieder blijft nog te vaak op zijn eiland.

Wanneer ben je begonnen?

1989!

Wat was je eerste indruk?

Wauw, wa’s dat? En miljaarde da’s nogal ingewikkeld. Dat is het nog steeds, vind ik.

Mijn persoonlijke visie en/of impact van aikido in mijn dagelijks leven.

Sandan, 25 jaar aikido, BLOSO-diploma … Lesgever aikidoe, GUSB (ad interim).

Het levert wat op, maar dit waren nooit mijn doelen. Het plezier van het trainen stond, staat steeds bovenaan, ook al was, is er soms meer reden tot frustratie, maar toch.

Frustratie om een techniek, kata, principe dat maar niet onder knie geraakt.

Mijn visie is dat we werkelijk goed bezig zijn, al neigen we soms de basis wat te verliezen. Ook vind dat we de extraatjes niet uit het oog mogen verliezen. De extraatjes maken voor iedereen, beginners, buitenstaanders, gevorderden, lesgevers het verschil met andere clubs. Dit doen we ook met Aikidoe.

Het kan altijd meer en beter, maar tot op heden geef ik het maximum, geen 100%, maar het zit er zéér dicht tegen. Mijn werk (14u-22u), 3 dagen per week biedt geen alternatieven, en mijn gezin heeft me ook nodig. Voormiddaglessen zouden mooi zijn, maar zitten niet in het aanbod. (intussen WEL)

Daarom train ik zo wanneer ik kan en waar ik kan. De kansen en mogelijkheden die we hebben en krijgen binnen de club zijn eerlijk en open. Ongedwongen en vrij, soms een beetje te vrij. Iemand die plots afhaakt wordt te snel vergeten. Wat de reden ook is, het plotse negeren is vaak een harde klap. Heb ik zelf niet ondervonden, laat ik duidelijk zijn, anders was ik nooit terug gekeerd.

Mokuso

Why the Seiza position before the class starts? 

The Seiza position gives steadiness and readiness before and to the action, it is also a good position to create calmness in your mind. 

Check points for the Seiza position: 

  • Eyes are open or close;
  • Straight your back;
  • Chin drawn in;
  • Space of two fists between the knees;
  • Cross the big toes; 
  • Hands on top of the thighs; 

The following hands positions are also possible:

  • Sa shu: Crossed hands with palms face to the center of the body, this hands position helps you to be calm and to accumulate inner energy.
  • Ho kai jo in: Crossed hands with palms up being like a cup, this hands position helps to be receptive and open minded. 

The satisfaction from the Aikido

To have your personal satisfaction from the Aikido, which is an important matter, the Aikido offers you the possibility of physical and mental satisfaction.
When people are coming to the Aikido, they are looking for some kind of physical satisfaction doing the combat techniques and fight to win from each other. This is deeply connected with the individual instinct to be satisfied by winning trough the exercise and Aïkido offers it.

However, afterwards a more intelligent person will recognise that the method of the Aïkido is not only winning from others but mostly winning within yourself. If you make this concept yours, your personal satisfaction from the Aïkido will be greater. The winning within yourself means controlling your thoughts according to the opposed situation.
Many features compose the methods to exercise in the Aïkido:

  • The hand to hand combat, which has well developed techniques capable to encounter any attack;
  • The use of weapons, which movements refer to a hand to hand combat, those exercises will develop your physical condition and maintain the internal functions of the body instead of only a muscular strength.
    The exercise of the Aïkido ask for an intelligent approach.

Concerning the matter of taking an instant decision when being attacked by doing the appropriate technique improves the ability to see the forth coming.
To maintain a good health, to be able to make an instant decision, to adapt oneself to any opposed situation, to see the forth coming, all those matters offered by the Aikido will, I am sure, help you to go through in your life.

May 22, 1985
Signed by Seiichi Sugano

Ethisch Charter Aikido

aikido-ethic-charter

 

  1. The aim of Aikido is to strengthen mind and body accumulating daily training and hard work together with our fellow practitioners.
  2. In daily training it is important to cultivate a mental attitude of understand and respect for our training partners. In this manner, one seeks that one becomes a well-balanced person of sincerity and devotion.
  3. The Spirit of Aikido: Aiki means Love. To accomplish the mission and responsibility to cherish and protect all things is the true way of Budo. Aiki also means to overcome one’s ego and extinguish your opponent’s will to fight. Thus, Aikido becomes a way to enable an absolute self-improvement by erasing the existence of the opponent itself.

(Excerpt from ‘Aikido’ by Mr. Morihei Ueshiba)

En daarom hebben wij een zwaard

Een van de eerste dingen die opvalt wanneer je aikidoka’s ziet, is dat wij vaak werken met houten zwaarden. En dat roept vragen op. Want wat is het nut van trainen met een archaïsch maar dodelijk wapen in een vredelievende krijgskunst?

David en Frédéric aan de blaarmeersten

Laat ons meteen de belangrijkste misvatting uit de wereld helpen. Wij trainen niet met het zwaard vanuit het oogpunt van zelfverdediging. Want neen, praktisch is dat niet, met zo’n zwaard tussen je broeksriem rondlopen om je te wapenen tegen gauwdieven in de Veldstraat.

En toch is het zwaardwerk een onmisbaar fundament in je groei als krijgskunstenaar en aikidoka in het bijzonder.  En wel om een paar heel goede redenen. Lees maar even mee.

David wordt even groot als Goliath

Wanneer je houding, verplaatsing en techniek perfect zijn, is een techniek moeiteloos. In alle andere gevallen compenseer je tijdens de uitvoering: je past je verplaatsing aan, je verandert de techniek of je gebruikt eenvoudig meer spierkracht. Wie dan wat sterker is, heeft dan eigenlijk toch nog dat tikje voordeel. In ongewapend werk krijgt Goliath toch nog vaker de bovenhand op David. Zeker bij de wat minder geoefende leerlingen.

Bij zwaardwerk valt dat fysieke voordeel volledig weg: of jij nu 100 kilo kan bench pressen, 200 keer kan pompen op je duimen of een kop groter bent dan Michael Jordan. Het helpt je niets bij zwaardwerk. Ja, je kan dan harder duwen tegen het zwaard. Een geoefend zwaardvechter zal je dan graag zien inkomen: even tegenduwen, het zwaard subtiel  afleiden en jij spiest jezelf heel krachtig op zijn punt. De kracht die je nodig hebt om een zwaard te hanteren is de kracht die je nodig hebt om het correct boven je hoofd te tillen en recht naar beneden te snijden. Niets meer.

Een scherprechter voor je techniek

Een handbreed. Of de breedte van het zwaard: dat is de foutenmarge die je hebt bij het zwaard. Of, martiaal bekeken: het verschil tussen leven en dood. Tel daarbij het hefboomeffect van een zwaardslag: die maakt dat een zwaardslag veel sneller afstanden overbrugt dan een ongewapende aanval. Daardoor vraagt het zwaard veel nauwkeurigere verplaatsingen en accuratere timings.

Dat wordt heel tastbaar wanneer je dezelfde techniek met en zonder zwaard uitvoert (want ja, in Aikido kan dat). Neem bijvoorbeeld shomen uchi kote gaeshi in het voorbeeld hierboven (kijk vanaf 29:26). Je ziet de techniek eerst ongewapend, dan gewapend. Merk op hoe bij de Sensei de lichaamshouding en de verplaatsingen exact hetzelfde zijn. Of hij zijn boken in de hand heeft of niet, maakt voor hem eigenlijk niet meer uit. En merk op hoe precies de timings en controle van het zwaard bij Nishio is: de aanvaller is op geen enkel ogenblik de situatie meester.

Daarom vinden leraars het vaak nuttig om de ongewapende technieken aan het eind van de les nog ’s te herhalen met wapens. Zodat de leerlingen hun technieken nog kunnen verfijnen of aftoetsen aan een scherpere aanval.

Onder het zwaard: een levenshouding

Bij zwaardwerk is het alsof je een andere dimensie van de krijgskunst binnenkomt. Alles wordt ernstiger en formeler. De bedreiging van een zwaard wordt veel tastbaarder dan wanneer je aanvaller met lege handen tegenover jou staat. Wanneer iemand je krachtig met een zwaardslag naar je hoofd aanvalt, ervaar je onversneden stress. Je panikeert. Waardoor je spieren gaan opspannen en je gaat verkrampen. Waardoor je meteen kansloos wordt in een zwaardgevecht. De training is dus: ontspannen blijven onder de stress van het zwaard.

En die houding is eigenlijk de essentie van Budo, de weg van de Samoerai: onder het zwaard leven. Een beroemde legende verhaalt over een Samoerai die zijn zwaard boven zijn bed aan één zijden draad hing, met de punt naar beneden. Om zo letterlijk rust te vinden onder de bedreiging van het zwaard.

Die houding is een van de belangrijkste dingen die je kan leren in de dojo, want ze helpt je omgaan met stresssituaties van het dagelijkse leven. Want als je onder een zwaardaanval kalm kan blijven, kan je dat ook onder de minder tastbare deadlines die we dagelijks opgelegd krijgen.

En zo verrijkt een zwaard het leven.

Tot slot nog dit: wanneer we zwaardwerk trainen, doen we dat in aikido met een houten zwaard, de boken. Af en toe zie je meesters zoals Nishio shihan hierboven technieken met een metalen zwaard uitvoeren. Merk op dat ze dan telkens alleen zijn. Hou er dan ook rekening mee dat die sensei dan al dennia lang dagelijks professioneel aikido beoefenen. En besef tot slot dat het waarschijnlijk om Iaito gaat, botte aluminium training zwaarden. Wanneer een leraar jou voorstelt om met geslepen staal te trainen, pak dan onmiddellijk je biezen: dit is levensgevaarlijk.

Tips voor de toekomstige aikidoka

Het is niet gemakkelijk om een club of lesgever te vinden die volledig aan je verwachtingen beantwoordt. Vergeet niet dat, los van je verwachtingen, de leraar ook een mens is met eigen ideeën en prioriteiten. Trouwens wanneer je bezig bent met het wikken en wegen van de leraar, kan je misschien ook eens even in een spiegel kijken en je afvragen of jijzelf wel overeenkomt met de “ideale” leerling voor deze leraar? Wanneer je potentiële leraar slechts gedeeltelijk overeenkomt met wat je zoekt, zal dit je dan beletten om enthousiast de lessen te volgen en er zo profijt uit te halen? Denk eraan dat het beter is één kaars aan te steken en tevreden te zijn met een bescheiden vlammetje dan te blijven vloeken omdat het zo donker is!
Er valt ook één en ander te zeggen over de houding van je zelf als beginner. Welke houding moet je als aikidoka aannemen tegenover deze hele situatie en hoe moet je je gedragen?

  • Toon respect en wees beleefd en vriendelijk. Indien mogelijk neem je best contact op met de leraar (persoonlijk of via de telefoon) voor dat je je aanbiedt. Wanneer je aankomt, stel je dan voor. Vraag ook aan de leraar wat hij verkiest : je kan de ganse les vanop de zijlijn meemaken, maar misschien verkiest hij wel dat je ineens meedoet. Wanneer je de les vervoegt, probeer dan met volle aandacht mee te doen. Vergeet niet dat jij niet alleen de leraar probeert te beoordelen, maar waarschijnlijk doet hij net hetzelfde met jou.
  • Ga ervan uit dat de leraar meer weet dan jij…
  • Blijf kritisch ingesteld (maar dan in stilte!). Overspoel de leraar niet met vragen tijdens dat eerste bezoek. Respecteer de antwoorden die je krijgt op je vragen, zelfs wanneer je het er niet mee eens bent, of ze niet helemaal begrijpt.
  • Blijf openstaan voor andere meningen en verwacht niet dat de leraar het altijd met je eens zal zijn.

Sta ook eens even stil bij de dingen die de leraar bij jou wil zien :

  • enthousiasme
  • bereid zijn om te oefenen
  • discipline
  • alert zijn
  • open van geest zijn
  • de tradities en de leraar respecteren
  • gevoel voor humor (hopelijk!)

Een leraar kiezen kan enorm belangrijk zijn. Wanneer je er enkel op uit bent aikido eens te proberen (met de bedoeling het volgende trimester yoga te kiezen, of tai-bo) dan kan een ondergekwalificeerde 25-jaar-oude instructeur, waarschijnlijk geen kwaad (maar pas toch op voor je knieën of polsen!). Maar wanneer je motivatie wat ernstiger is, dan loont het ongetwijfeld de moeite om op zoek te gaan naar een goede leraar of club. Dat je dan vaak een extra inspanning moet leveren om regelmatig de lessen bij te wonen, is misschien én van de betere beleggingen die je tijdens je leven zal doen. Dus, kritisch blijven is O.K., maar respect en bescheidenheid zijn zeker niet misplaatst. Bescheidenheid zal je trouwens ook tegenkomen bij de grootste meesters…tenslotte zijn ook zij nog steeds leerling…

tot op de mat…
Gaétan

Belangrijk in Aikido

oefenen…
respect voor etiquette vanaf je intrede in de dojo
nette kledij
goed geknoopte gordel
hakama in de juiste plooien
zooris langs de tatami
jo, ken en tanto bij de tatami
afwachten van de lesgever in stilte
correcte seiza
respectvolle groet
dankbetuiging aan O sensei voor de weg die hij ons heeft voorgesteld
meester en leerling
opwarming en concentratie
vallen en opstaan
plaatsen en verplaatsing
observatie en actie
uke en tori
tori en uke
aanval en verdediging
nabootsen en onderzoek
balans en stabiliteit
werpen en immobiliseren
centrum en richting
energie samenbundelen
verbetering van de andere
verbetering van zichzelf
eenheid en harmonie
respect voor je partner
wederzijds begrip
verdraagzaamheid
stilte terug vinden
bezinnen tijdens slot ceremonie
oefenen
oefenen en nog oefenen…

Atemi

Doel van atemi in Aikido

Atemi is in aikido steeds in de techniek aanwezig als onmisbaar onderdeel. Het is geen techniek op zich, maar een gegeven dat de technieken efficiënter maakt, indien de atemi correct gebruikt wordt binnen de techniek.

Atemi is niet allleen maar een vuistslag.

atemi

Atemi waza is de kunst van het efficiënt te slaan, stoten en duwen op vitale punten alsook speciale knijptechnieken waarbij lichaamsdelen als natuurlijke wapens worden ingezet.

Feitenlijk is het een onderdeel van het Jiu jitsu. Het zijn vaak experts die met behulp van deze technieken het doden van tegenstanders voorkomen en ze op die manier controleren.

Meer specifiek in Aikido gebruikt men een atemi om de kracht van een aanval te controleren of de tegenstander af te leiden bij het begin van je oefening om je zo goed te plaatsen. Hierbij kan de atemi soms hard, soms zacht gebruikt worden. Vervolgens zal je soms een atemi nodig hebben om je verplaatsing te bekrachtigen of mogelijk te maken. En tenslotte kan je nog een atemi nuttigen voor je afwerking. Er kan dus een atemi gegeven worden op elk ogenblik. Echter, voor mij mag er dus geen sprake zijn van automatisme om een atemi te gebruiken, maar veeleerder een mogelijk hulpmiddel om je techniek te ondersteunen waar het noodzakelijk is.

Dus: Geef gerust een atemi waar het nodig is zonder het te gaan gebruiken als versiering voor je techniek.

  1. een finishing slag toebrengen indien nodig (maar dan moet je wel die atemi’s extra trainen);
  2. een tweede aanval verhinderen;
  3. juiste afstand houden;
  4. juiste richting inzetten;
  5. metsubushi: het zicht van je partner verstoren (hiervoor gebruik je een zeer lichte atemi);
  6. de positie en het evenwicht van je partner verstoren door via de atemi zijn aandacht van de aanval weg te nemen.

Niet on-interessant om te weten:

Dim-mak of kyusho, of namelijk het slaan op de vitale punten, het ene is een chinees woord, het ander de Japanse vertaling. Het isvooral gebaseerd op de Chinese accupunctuur en werd ontwikkeld voor eigen veiligheid en deze van familie of clan. In Dim-mak gaat men er vanuit dat er energie (chi) doorheen een aantal kanalen in het lichaam loopt, meridianen genoemd. Deze energie regelt, envoudig gezegd,alle organen en levensfuncties van het lichaam. Op deze meridianen liggen punten (tsubo) van waaruit men deze energie kan manipuleren in zowel de goede zin (accupunctuur) als in slechte zin (dim-mak of kyusho).

De kennis van deze punten kwam via deze Chinese gevechtskunstenaars naar Okinawa, waar zij opgenomen werd in de bestaande gevechtskunsten, te, zoals gekend in het Shuri-te, Tamari-te. Daar werd zij Ryukyu-kempo genoemd en deze had zoals dim-mak eveneens een helende als destructieve toepassing. Het was Funakoshi die een verwaterde vorm van deze kunst naar Japan bracht in het begin van vorige eeuw, waar deze door de Japanners werd geuniformiseerd en gecommercialiseerd, van naam veranderd en als karatedoorheen heel de wereld werd verspreid zoals hun judo (eveneens een verwaterde vorm van de lijf-aan lijf gevechtstecnieken van de samoerai), aikido en andere. Beoefenaars kunnen zich wel verdedigen , maar niet met dezelfde efficiëntie als voorheen.

In die vroegere tijden was het van levensbelang zich te kunnen verdedigen. Overal waren er families die meester waren in bepaalde vechtstijlen en die enkel geoefend werden in de familie en niet aan buitenstaanders werden aangeleerd en dit om een begrijpelijk lijfsbehoud. In dat verband geef je je eigen geheimen niet prijs. Zodoende zocht onder andere een zekere Chang bepaalde vormen van bewegingen opdat familie en eventueel een uitgelezen leerling, deze vechtkunst kon leren, onthouden en trainen zonder een ander pijn te doen of te doden. Daarvoor gebruikte hij een soort kata, een aaneenschakeling van abstracte bewegingen die men traag of snel zonder partner kon uitvoeren en waarvan alleen de ingewijde de betekenis kende.

Met hun kennis van Qi chong gaven zij aan bepaalde kata-vormen een extra dimensie, zodat er een kata voor een bepaalde techniek, in een iets gewijzigde vorm en lettend op de ademhaling en de chi-stroom, een oefening werd, die goed voor de lichaamfuncties waren. Deze werd dan de oorspronkelijke dim-mak genoemd, met al zijn zelfverdediginstechnieken en genezende aspecten.

In de late 19de eeuw werd de originele vorm van dim-mak uiteindelijk taichi chuan of taiji quan genoemd. Het huidige onderwezen tai chi heeft weinig meer te maken met de originele vorm en wordt voornamelijk onderwezen voor zijn helende en ontspannende werking. De oorzaak zou een bijeenkomst van alle gekende meesters in het begin van de jaren 1900, waarin beslist werd buitenstaanders van deze toen nog geheime kennis te weren. Dit werd vrij goed opgevolgd door de meesten, die zelfs de minder harde aspecten nog weglieten. Ze verklaarde zich akkoord hun kennis enkel door te geven aan een geselecteerd persoon. Zo bleef deze kennis toch in het geheim bestaan, totdat een tiental jaren geleden onder anderen door Erle Montaigue het moment rijp achtte deze via boeken, video enz vrij te geven.

Hakama

Algemeen is een hakama in een donkere kleur geverfd. Symbolisch stelt de hakama(onder), samen met de witte gi(boven) de vereniging van tegengestelden (jin & jang) voor.

De negatief principe of In (yin) wordt vertegenwoordigd door wit (Keiko-gi) De bovenste gedeelte van ons lichaam moet inderdaad volledig ontspannen zijn bij het uitvoeren van de bewegingen om onze energie te laten doorstromen.
De positief principe of Yo (yang) wordt vertegenwoordigd door zwart (hakama) Onze houding moet sterk en stevig zijn om ons te verankeren in de grond.
Zo zijn die twee polariteiten verenigd ter hoogte van je hara, namelijk ter hoogte van je gordel. Het is zo dat je hara de centrum is van alle bewegingen,of eigenlijk de vrucht van een correct harmonie tussen die twee principes.

Een stukje geschiedenis
hakama-1Het gebruik van de hakama gaat al heel ver terug. In de 10de eeuw na Christus is de eerste documentatie over de hakama reeds gevonden. Men gebruikte de hakama in de rechtzaal en op het kijzerlijk hof. Van hieruit bereikte het meerdere klassen hieronder. De kwaliteit van de hakama verschilde danook per klasse. Dit alles had natuurlijk te maken met de welgesteldheid van de Japanner in die tijd. De bekendste Drager van de broekrok blijft echter de Samurai. Deze 24 uur per dag soldaat was altijd herkenbaar aan zijn hakama, zijn werkkleding. Dit is de zgn bajou bakama, de paardrijhakama. De hakama was oorspronkelijk bedoeld om de benen van een ruiter te beschermen. Net zoiets als de leren “chaps” van een cowboy. Leer was echter een schaars goed in het oude Japan.

Daarnaast had je de tsutsu bakama, de pijphakama. Deze werd gebruikt in de tijd van oorlog en door boeren op het veld. Hij werd ook wel no bakama genoemd, veld-hakama. De bajou bakama is de hakama die we vandaag de dag het vaakst zien.

De hakama’s die vrouwen droegen, leken meer op moderne rokken en werden gedragen bij formele gelegenheden. De vrouwelijke strijders droegen geen hakama. Pas veel later begonnen de vrouwen de broekrok te dragen bij vechtkunsttraining.

In de tijd van O Sensei was iedereen verplicht een hakama te dragen ongeacht de graduering. Het witte (keiko-gi) trainingspak werd gezien als onderkleding en was het erg onbeleefd om geen hakama te dragen.
Er zijn getuigenissen van toenmalige inwonende aikidobeoefenaarsdat Morihei dan compleet door het lint ging en dat de persoon in kwestie de training vanaf de kant maar verder moest volgen! (dixit Saito)

Doordat de meesten echter te arm waren zag je een bonte verzameling van de hakama. Mocht je geen familielid hebben die er toevallig één had, dan knipte men er één uit een foeton en verfde deze. Ook de lengte varieerde nogal eens. In het naoorlogse Japan waren veel dingen moeilijk te krijgen, inclusief textiel. Vanwege dit gebrek trainden zij zonder hakama. Ze probeerden hakama’s te maken van verduisteringsgordijnen.

Maar omdat de gordijnen jaren in de zon hadden gehangen viel de stof bij de knieën uit elkaar zodra we suwariwaza gingen doen. Ze waren voortdurend bezig deze hakama’s op te lappen. Onder deze omstandigheden kwam Tamura sensei met het voorstel: “Waarom zeggen we niet gewoon dat het geen probleem is om te trainen zonder hakama totdat je shodan bent?” Dit idee werd naar voren geschoven als een tijdelijke gedragsregel om uitgaven te beperken. Het idee om dit voorstel te accepteren had niets te maken met de hakama als symbool voor dan-graduering.

De vouwen in de hakama

Er bevinden zich zeven vouwen in de hakama. Vijf aan de voorzijde en twee aan de achterzijde.
De twee plooien aan de achterkant ontlenen hun betekenis uit een vers van een Japanse mythe. Volgens dit verhaal hielpen de twee Japanse oorlogsgoden Take-Mikazuchi-no-Kami en Futsu-Nushi-no-Kami de belangrijkste god Amaterasu-Omikami de god van de zon, om van het verdeelde Japan één natie te maken, puur met waardigheid, zonder wapens te gebruiken.
Musashi_ts_picDe Koshi-ita, een versteviging op de rugzijde die de achterste plooien bij elkaar houdt, vertegenwoordigd Amaterasu-Omikami. Het geheel staat voor Wa (harmonie).
De vijf plooien aan de voorkant staan voor de vijf principes waaraan men zich dient te houden; Zij representeren samen de zeven deugden van Budo.

Voorzijde
Jin (menslievendheid),
Gi (eer en gerechtigheid),
Rei (beleefdheid en etiquette),
Chi (wijsheid en intelligentie),
Shin (oprechtheid),

Achterzijde
Chu (loyaliteit),
Koh (vroomheid).
Deze deugden vinden we terug in de samurai uit het verleden. Deze deugden zijn door veel generaties doorgegeven en belichamen de ware Budo gedachte, een gedachte waarvan aikido deel uitmaakt.

 

Hoe zit het met de hakama in de hedendaagse budo?
Beoefenaars van Iai-do, kendo, Jodo zijn enkele andere krijgskunsten waar de hakama gedragen wordt.

Wanneer mag de hakama worden gedragen?
Laten we ons alleen tot aikido beperken, daarin zijn de verschillen al groot genoeg. Elke organisatie houdt er zo zijn eigen ideeën op na. Bij de een is het dragen van een hakama verplicht vanaf dag 1 terwijl bij anderen het recht van dragen verkregen wordt bij het behalen van de zwarte band (shodan). Ook verschilt het tijdstip van dragen bij mannen en vrouwen nogal eens. Waar mannen de hakama mogen dragen bij hun shodan, mogen vrouwen hem al dragen tijdens hun kyugraden.
Tamura Sensei geeft aan dat iedereen die Aikido serieus beoefent, een Hakama kan gaan dragen. Wij houden ons aan de regel dat je vanaf je 4de kyu een hakama kunt dragen. Nogal een verscheidenheid dus!
Over de kleur zijn we het eigenlijk wel eens: blauw of zwart waarbij de laatste het meest algemeen is.
Afsluiten doe ik met de volgende: “Katachi dewa naku, kimo-chi”
Niet de vorm, maar het gevoel erachter is het belangrijkst.

De hakama wordt gedragen uit respect voor de traditie, omdat hij de rug verstevigt en de cirkelvormige bewegingen onderstreept door de beweging van de plooien. De Hakama is geen teken van superioriteit ten opzichte van medestudenten die er (nog) geen dragen.

Het is je misschien niet opgevallen, maar er komen steeds meer hakama’s op onze tatami. Gefeliciteerd en welkom! Het valt misschien nog minder op, maar al deze zwartrokken hebben een eigen manier om de stof te knopen. Pas op: hiermee wil ik niet zeggen welke manier de beste is! Het is namelijk sterk afhankelijk van de lengte van de banden, de intensiteit van je training of je lichaamsbouw. Wat belangrijk is dat hakama en je obi op of tegen je heup behoren. Daarom moet hij vrij los aangespannen worden. Het voordeel is het onbelemmerd ademhalen en de vrije bewegingen. Je ki zit dan minder ingesloten en je lichaam beweegt meer als een geheel.